Een nieuw begin...
September 2015
De eerste weken van het nieuwe schooljaar zijn alweer achter de rug. Ik merk dat die heerlijke 6 weken zomervakantie me goed gedaan hebben. Dat was ook wel nodig want vorig schooljaar was bepaald niet de gemakkelijkste van de 6 jaar die ik nu in het onderwijs achter de rug heb.
Een 1e jaars klas waarvan met krappe meerderheid iets meer dan de helft over is gegaan, gaat voor iemand als ik die gewend is de lat hoog te leggen je niet in de kouwe kleren zitten. Om nog maar niet te spreken van het (zacht uitgedrukt) onrustige leerklimaat in de klas en een verzuimpercentage wat de spuigaten uitliep. Ik zit nou eenmaal zo in elkaar dat ik dat niet zomaar over mijn kant laat gaan en ben zo ongeveer een kruistocht begonnen. Met als doel om de klas bij te brengen dat ze op zijn minst beginnen dagelijks (op tijd) aanwezig te zijn, hun spullen en studieopdrachten op orde te hebben en er gezamenlijk in de klas voor te zorgen dat er geleerd kan worden. Simpel toch?
Ik heb aan het einde van het schooljaar de balans opgemaakt en realiseerde me dat ik bijna zelf aan m'n eigen kruistocht ten onder was gegaan, kunstig he? En uit het resultaat wat ik hiervoor beschreven heb valt op te maken dat het rendement wat dat had opgeleverd het niet waard was. Dus kon ik eenvoudig concluderen dat ik het dit nieuwe schooljaar anders zou gaan aanpakken, maar hoe dan?
Ik weet inmiddels dat ik zelf altijd een keuze heb en dat ook een nieuw schooljaar anders aanpakken een keuze is die ik zelf kan maken. Op een mindere dag ben ik me bewust dat mijn aandacht grotendeels uitgaat naar alles wat er niet is, of alles wat me niet zint, of alles wat me tegenstaat. Dat vreet energie en levert me vaak negatieve energie op. Dat slaat vervolgens over op mijn leerlingen en waarschijnlijk nog heftiger dan ikzelf vermoed. Een negatieve vicieuze cirkel is gecreëerd. Gelukkig weet ik inmiddels ook van mezelf dat het de volgende dag weer anders is en, nou komt ie: ik weet ook hoe ik dat doe....!
Ik stap de dag in met de vooronderstelling dat niet alleen ik, maar ook mijn leerlingen op ieder moment de beste keuze maken die ze op dat moment kunnen maken. Dat zorgt ervoor dat ik anders naar ze kijk en op die manier zelf een andere ervaring creëer. Ik ben dan grotendeels gericht op alles wat er wel is (bijvoorbeeld de leerlingen die er wel zijn), wat me aanstaat en waar ik blij van wordt. Dat levert me zoveel positieve energie op dat dat ook overslaat op mijn leerlingen. In hun ogen wordt die nare strenge man van de dag ervoor ineens een leuke, sportieve, behulpzame, begripvolle gozer waarbij ze het gevoel krijgen dat ze er mogen zijn. Er ontstaat een positieve vicieuze cirkel en het is heerlijk om daarin zelf het middelpunt te zijn. Ik ben in verbinding met mijn hulpbronnen zoals bijvoorbeeld mijn empathie en ook mijn humor en ik weet in mijn communicatie mijn leerlingen veel beter te bereiken.
Het effect doet me iedere keer weer versteld staan. De afgelopen weken hebben me meer energie opgeleverd dan dat het gekost heeft en alleen dat al is voor mezelf enorm waardevol. Ik hou meer energie over waardoor ik meer oog heb voor de leerling en mijn omgeving. Ik zie dat mijn leerlingen actiever zijn en zelfs met plezier aan de opdrachten bezig zijn en er komen soms resultaten uit die ik vooraf niet had durven hopen.
Afgelopen donderdag zei een leerling opvallend openhartig tegen me: "meneer van Putten, u bent veel relaxter dan vorig jaar". "Ja" zei ik "en ik vind dat jullie ook geweldig bezig zijn!"