Ferry en het brandalarm

Januari 2016

Het gebeurde een jaar of vijf geleden. In één van de 2^e jaars klassen was er na de zomer een nieuwe leerling vanuit een andere opleiding bij gekomen, Ferry. Hij was een beetje een buitenbeentje in de klas en niet alleen doordat hij later in de groep was gekomen. Ferry gedroeg zich gewoon anders. Hij had een vreemde blik in zijn ogen en een nogal bijzondere manier van aandacht vragen, althans zo kwam het op mij over. Hij kon bijvoorbeeld op onverwachte momenten nogal rare vragen stellen en daarnaast bleef hij ook regelmatig nogal wat onhandig om je heen dralen. Alsof hij iets van je wilde waarvan hij zelf niet precies wist wat. Ik had het er een keer over met zijn mentor en die vertelde me, zonder uitvoerig op de inhoud in te gaan, dat Ferry een moeilijke jeugd had gehad met een allesbehalve stabiele thuissituatie. Voor mij was dat genoeg. Genoeg in ieder geval om zijn gedrag in een breder perspectief te zetten.

Op een gegeven moment was het nodig om de discipline weer enigszins aan te halen in zijn klas. Mobieltjes verstoorden te vaak de les en omdat ik vaak genoeg gewaarschuwd had gaf ik aan dat de eerstvolgende die met zijn mobiel zat te spelen kon vertrekken. Het overkwam uitgerekend Ferry. Omdat ik in situaties als deze het idee heb dat ik rechtlijnig moet zijn sommeerde ik Ferry de klas te verlaten. Hij weigerde en toen ik bij mijn standpunt bleef begon hij heftig te protesteren. Dat ging over in vrij ernstige verwijzingen die ik naar mijn hoofd geslingerd kreeg, waarbij ook mijn vrouw het moest ontgelden. Nu weet ik van mezelf dat ik in dit soort situaties mezelf geen held vind. Ik probeer rustig te blijven, maar de hartslag gaat omhoog en soms sta ik wel een beetje te trillen op mijn benen. Ik probeerde geaard te blijven, rechtop met beide benen op de grond en rustig naar mijn buik te blijven ademen. Het hielp me in ieder geval om rustig te blijven herhalen dat Ferry moest vertrekken en ik voegde er aan toe dat het beter zou zijn het nu niet onnodig erger te maken en dat hij na de les bij me mocht komen. Het zorgde ervoor dat Ferry begreep dat hij er niet meer onderuit kon komen en schoorvoetend pakte hij zijn spullen en begaf zich richting de deur. Toen hij mij onderweg passeerde maakte hij een kopstoot beweging die op enkele centimeters na mijn hoofd raakte. Ik verroerde geen spier, alsof ik wist dat dit zou gebeuren. Eenmaal uit de klas bleef Ferry door het raam naast de deur naar binnen staan kijken met een nogal onheilspellende blik onafgebroken op mij gericht. Na enkele ogenblikken gaf hij het op en vertrok nadat hij een gat had getrapt in de gipswand die het lokaal scheidt van de gang. Enkele minuten later hoorden we het brandalarm afgaan en al gauw verscheen de brandweer met loeiende sirenes. Het bleek loos alarm, Ferry had het brandalarm ingeslagen zo hoorde ik later van de beveiliging.
In het restant van de les heb ik met de klas een open gesprek gehad over het voorval. Ik kreeg bijval van de klas voor de manier waarop ik met de situatie was omgegaan. Dat deed me goed en tegelijkertijd voelde ik behoefte om Ferry in bescherming te nemen en deed een poging daartoe.
Nog dezelfde middag stuurde ik Ferry een mail waarin ik mijn keuze nog eenmaal toelichtte. Een keuze die in mijn ogen op dat moment niet anders kon en waarvan ik ook geen spijt had. Het speet me wel dat het zo gelopen was en ik sprak uit dat me dat met name speet voor hem en wenste hem oprecht sterkte.
Nog dezelfde avond mailde Ferry me terug en dat maakte diepe indruk op me. Hij maakte op zo’n oprechte manier excuses naar me, waarbij je als je er bij was geweest je amper voor had kunnen stellen dat dit degene was die dezelfde middag zo uit de bocht was gevlogen.

Ferry zou niet meer terugkeren in de klas, teveel leerlingen voelden zich onveilig in zijn aanwezigheid. Ferry zou ook niet meer terugkeren op school, het schoolbeleid stelt grenzen die hij duidelijk had overschreden. Later hoorde ik dat hij door school nog één kans was geboden om zijn opleiding af te ronden in een dependance. Ik gunde het hem van harte. Soms denk ik nog wel eens terug aan Ferry, ik hoop dat het goed gaat met hem.